Sinds 2004 geef ik onderwijs op verschillende niveaus, van werkgroepen onderzoeksmethodologie tot colleges over eerlijk en goed onderzoek doen aan master studenten. Het begeleiden van studenten bij hun eerste stappen of hun laatste proeve van bekwaamheid in het academisch schrijven blijf ik boeiend vinden, maar ik heb de afgelopen twee studiejaren ook veel plezier beleefd aan het geven van het vak Populair wetenschappelijk schrijven.
Populair wetenschappelijk schrijven stelt je in staat om wetenschappelijke kennis toegankelijk te maken voor het ‘brede publiek’. Dit kan door het schrijven van een artikel voor de krant of een populair tijdschrift, maar ook door het opstellen van een blogpost of het opnemen van een informatieve vlog. Bij al deze vormen van wetenschapscommunicatie is het van belang dat de informatie in een aantrekkelijke stijl gepresenteerd wordt. Over stijl valt te twisten, maar als we willen dat geïnteresseerden het artikel niet na de eerste zin wegleggen of binnen een minuut zappen naar een ander YouTube-kanaal is het wel handig om vertrouwd te zijn met een aantal do’s en don’ts. Zo is het raadzaam om de inhoud en vorm af te stemmen op het doel en het beoogde publiek en werkt het niet goed als we net zo te werk gaan als bij het schrijven van een wetenschappelijk (onderzoeks-) verslag. In dit vak leer je vooral door te doen. Je werkt aan een vlog, blog of artikel en krijgt tips over hoe je de leesbaarheid kunt vergroten of de kijker kunt blijven boeien.
Dit studiejaar (17-18) bestond de eerste opdracht uit het schrijven van een artikel of blog waarin een specifiek onderzoek kritisch tegen het licht gehouden wordt. Een krappe meerderheid had een voorkeur voor het onderzoek dat de aanleiding vormde voor het bericht ‘Van verzorgingsboeken voor baby gaat averechts effect uit’. Dit bericht werd op 31 oktober 2017 geplaatst op de site van vakblad Vroeg. En dus legden we de keuzes die Victoria Harries en Amy Brown van de Swansea University onder een vergrootglas. Nadat iedereen zijn twijfels had geuit, was het duidelijk dat er voldoende goede redenen waren om nu niet gelijk alle verzorgingsboeken uit de schappen te halen. Ook de concrete adviezen aan ouders leken niet geheel gerechtvaardigd op basis van deze enkele studie. In een paar weken is hard gewerkt aan het aanscherpen van de kritiek, het wegwerken van onnodige ambtelijke zinsconstructies en het zonder veel jargon en omhaal van woorden uitleggen van de belangrijkste ‘pijnpunten’.
In een tweede opdracht is vervolgens gewerkt aan het presenteren van wetenschappelijk verantwoorde informatie in een zo aantrekkelijk mogelijke stijl. Dit keer bedacht iedereen zijn eigen onderwerp. De nadruk lag wederom op het gebruik van treffende formuleringen en het samenballen van een gedachte in enkele rake zinnen.
Hoe moreel gestuurd is hulpgedrag van twee-jarigen?
Hoe wij onze kinderen het klimaat gaan laten redden
Voldoen vaders niet aan het pedagogisch ideaal?